فناوری اکستروژن، کیفیت و کارایی را در خوراک آبزیان افزایش می‌دهد.

توسعه فشرده آبزی‌پروری، تقاضاهای بیشتری را برای کیفیت و کارایی خوراک ایجاد کرده است. فناوری اکستروژن، به عنوان یک روش پیشرفته فرآوری خوراک، به دلیل مزایای قابل توجه خود در بهبود خوش‌خوراکی، قابلیت هضم، پایداری در آب و ارزش غذایی خوراک آبزیان، توجه فزاینده‌ای را به خود جلب می‌کند. این مقاله به بررسی کاربرد فناوری اکستروژن در تولید خوراک آبزیان، مقایسه اصول و ویژگی‌های اکسترودرها و منبسط‌کننده‌ها، تجزیه و تحلیل سناریوهای مناسب برای انواع مختلف اکسترودرها و خلاصه مزایای خوراک آبزیان اکسترود شده می‌پردازد.

اکستروژن یک فناوری فرآوری با دمای بالا و زمان کوتاه (HTST) است که مواد خام را در معرض فشار، دما و نیروهای برشی بالا قرار می‌دهد و در نتیجه تغییرات فیزیکی و شیمیایی برای تولید محصولات خوراکی با شکل‌ها و ساختارهای خاص ایجاد می‌شود. این فرآیند شامل چندین مرحله کلیدی است:

آماده‌سازی مواد خام: مواد تشکیل‌دهنده تحت خرد کردن، اختلاط و آماده‌سازی قرار می‌گیرند تا به اندازه ذرات، رطوبت و دمای بهینه برای اکستروژن بعدی دست یابند.

اکستروژن: مواد آماده شده وارد بشکه اکسترودر می‌شوند که در آن پیچ‌ها آن‌ها را از طریق بخش‌های گرم شده به جلو می‌رانند. تحت دمای بالا، فشار و نیروهای برشی، نشاسته ژلاتینه می‌شود، پروتئین‌ها دناتوره می‌شوند، چربی‌ها امولسیون می‌شوند و سلولز تجزیه می‌شود در حالی که مواد فشرده شده و به جلو حرکت می‌کنند.

انبساط: هنگامی که مواد به قالب اکسترودر می‌رسند، رها شدن ناگهانی فشار باعث تبخیر سریع آب و انبساط حجم می‌شود و یک ساختار متخلخل ایجاد می‌کند. شکل‌های مختلف قالب، پیکربندی‌های مختلف گلوله‌های خوراک را تولید می‌کنند.

خشک کردن و خنک کردن: گلوله‌های منبسط شده برای کاهش رطوبت برای پایداری ذخیره‌سازی قبل از خنک‌سازی نهایی و بسته‌بندی خشک می‌شوند.

هسته اصلی فناوری اکستروژن در کنترل دقیق دما، فشار، نیروهای برشی و رطوبت نهفته است. مواد خام و محصولات مختلف به پارامترهای فرآوری خاصی برای دستیابی به نتایج بهینه نیاز دارند.

در حالی که اکسترودرها و منبسط‌کننده‌ها اصول مکانیکی مشابهی دارند، اما عملکردهای متمایزی در فرآوری خوراک دارند:

انتخاب بین اکسترودرها و منبسط‌کننده‌ها به الزامات تولید خاص بستگی دارد، به طوری که اکسترودرها به طور کلی تطبیق‌پذیری بیشتری را برای تولید خوراک آبزیان ارائه می‌دهند.

سیستم‌های اکستروژن مدرن همچنان در حال تکامل هستند و دارای سیستم‌های کنترلی و راندمان انرژی بهبود یافته هستند و تولیدکنندگان آبزی‌پروری را قادر می‌سازند تا نیازهای فزاینده به خوراک‌های با عملکرد بالا را برآورده کنند و در عین حال شیوه‌های تولید پایدار را حفظ کنند. توانایی این فناوری در افزایش در دسترس بودن مواد مغذی و کاهش اثرات زیست‌محیطی، آن را به عنوان یک ابزار حیاتی برای آینده آبزی‌پروری جهانی قرار می‌دهد.